Produkty
Lifecosm CHW Ag/Anaplasma Ab/E.canis Ab/LSH Ab Test Kit Medycyna weterynaryjna
Zestaw testowy CHW Ag/Anaplasma Ab/E.canis Ab/LSH Ab zestaw testowy do robaczycy serca u psów Ag/Anaplasma Ab/Ehrlichia canis Ab/Leishmania Ab
| Numer katalogu | RC-CF31 |
| Streszczenie | Wykrywanie antygenów Canine Dirofilaria immitis, przeciwciał Anaplasma, przeciwciał E. canis i przeciwciał LSH w ciągu 10 minut |
| Zasada | Jednoetapowy test immunochromatograficzny |
| Cele wykrywania | CHW Ag : Antygeny Dirofilaria immitis Anapalsma Ab : Przeciwciała AnaplasmaE. canis Ab: przeciwciała E. canis LSH Ab: L. chagasi, L. infantum i L. donovani antyboie |
| Próbka | Psia krew pełna, osocze lub surowica |
| Czas czytania | 10 minut |
| Ilość | 1 pudełko (zestaw) = 10 urządzeń (Indywidualne opakowanie) |
| Zawartość | Zestaw testowy, butelka z buforem i jednorazowy zakraplacz |
| Składowanie | Temperatura pokojowa (przy 2 ~ 30 ℃) |
| Wygaśnięcie | 24 miesiące po wyprodukowaniu |
| Ostrożność | Zużyć w ciągu 10 minut po otwarciuUżyj odpowiedniej ilości próbki (0,01 ml zakraplacza) Użyj po 15 ~ 30 minutach w temperaturze pokojowej, jeśli są przechowywane w niskich temperaturach Uznaj wyniki testu za nieważne po 10 minutach |
Informacja
Dorosłe robaki sercowe dorastają do kilku cali długości i przebywają w tętnicach płucnych, skąd mogą uzyskać wystarczającą ilość składników odżywczych.Robaki sercowe wewnątrz tętnic wywołują stan zapalny i tworzą krwiak.Serce powinno zatem pompować częściej niż wcześniej, ponieważ rośnie liczba nicieni sercowych, blokując tętnice.
Kiedy infekcja się pogarsza (na 18-kilogramowym psie żyje ponad 25 robaczycy serca), robaki przenoszą się do prawego przedsionka, blokując przepływ krwi.
Gdy liczba heartworms osiągnie więcej niż 50, mogą zająć
przedsionki i komory.
Po zarażeniu ponad 100 dirofilariozy w prawej części serca pies traci funkcję serca i ostatecznie umiera.Ten fatalny
zjawisko nazywa się „syndromem Cavala”.
W przeciwieństwie do innych pasożytów, robaki sercowe składają małe owady zwane mikrofilarami.Mikrofilaria w komarach przenosi się do psa, gdy komar wysysa krew z psa.Nicienie sercowe, które mogą przetrwać w żywicielu przez 2 lata, umierają, jeśli w tym okresie nie przeniosą się na innego żywiciela.Pasożyty przebywające w ciężarnej suce mogą zainfekować jej zarodek.
Wczesne badanie dirofilariozy jest bardzo ważne w ich eliminacji.Nicienie sercowe przechodzą przez kilka etapów, takich jak L1, L2, L3, w tym etap przenoszenia przez komara, aby stać się dorosłymi robakami sercowymi.
Nicienie sercowe u komara
Mikrofilarie u komarów rozwijają się w pasożyty L2 i L3, które mogą zarażać psy w ciągu kilku tygodni.Wzrost zależy od pogody.Temperatura korzystna dla pasożyta to ponad 13,9℃.
Gdy zarażony komar ugryzie psa, mikrofilaria L3 wnika w jego skórę.W skórze mikrofilarie rosną do poziomu L4 przez 1-2 tygodnie.Po przebywaniu w skórze przez 3 miesiące, L4 rozwija się w L5, który przenosi się do krwi.
L5 w postaci dorosłego nicienia sercowego przedostaje się do serca i tętnic płucnych, gdzie 5–7 miesięcy później nicienie sercowe składają owady.
Diagnoza
W diagnostyce psa należy wziąć pod uwagę historię choroby i dane kliniczne chorego psa oraz różne metody diagnostyczne.Na przykład wymagane jest zdjęcie rentgenowskie, badanie ultrasonograficzne, badanie krwi, wykrycie mikrofilarii, aw najgorszym przypadku sekcja zwłok.
Badanie surowicy;
Wykrywanie przeciwciał lub antygenów we krwi
Badanie antygenu;
Skupia się to na wykrywaniu specyficznych antygenów dorosłych samic nicieni sercowych.Badanie przeprowadzane jest w szpitalu, a jego skuteczność jest wysoka.Zestawy testowe dostępne na rynku są przeznaczone do wykrywania dorosłych robaczycy serca w wieku 7–8 miesięcy, więc wykrywanie robaczycy serca w wieku poniżej 5 miesięcy jest trudne.
Leczenie
Infekcja dirofilariozy jest w większości przypadków skutecznie wyleczona.Aby wyeliminować wszystkie nicienie sercowe, najlepszym sposobem jest stosowanie leków.Wczesne wykrycie dirofilariozy zwiększa wskaźnik powodzenia leczenia.Jednak w późnym stadium infekcji mogą wystąpić powikłania utrudniające leczenie.
Informacja
Bakteria Anaplasma phagocytophilum (wcześniej Ehrilichia phagocytophila) może powodować zakażenia u kilku gatunków zwierząt, w tym u ludzi.Choroba występująca u domowych przeżuwaczy jest również nazywana gorączką przenoszoną przez kleszcze (TBF) i jest znana od co najmniej 200 lat.Bakterie z rodziny Anaplasmataceae są Gram-ujemnymi, nieruchliwymi organizmami o ziarnistych lub elipsoidalnych kształtach, o średnicy od 0,2 do 2,0 μm.Są bezwzględnymi tlenowcami, pozbawionymi szlaku glikolitycznego i wszystkie są bezwzględnymi pasożytami wewnątrzkomórkowymi.Wszystkie gatunki z rodzaju Anaplasma zasiedlają wyścielone błoną wakuole w niedojrzałych lub dojrzałych komórkach hematopoetycznych żywiciela-ssaka.Fagocytophilum infekuje neutrofile, a termin granulocytotropowy odnosi się do zakażonych neutrofili.Rzadko spotykane organizmy w eozynofilach.
Anaplasma phagocytophilum
Objawy
Typowe objawy klinicznepsiej anaplazmozy obejmują wysoką gorączkę, letarg, depresję i zapalenie wielostawowe.Można również zaobserwować objawy neurologiczne (ataksja, drgawki i ból szyi).Infekcja Anaplasma phagocytophilum rzadko kończy się śmiercią, chyba że jest powikłana innymi infekcjami.U jagniąt obserwowano bezpośrednie straty, kalectwo i straty produkcyjne.Odnotowano poronienia i zaburzenia spermatogenezy u owiec i bydła.Na ciężkość zakażenia wpływa kilka czynników, takich jak zaangażowane warianty Anaplasma phagocytophilum, inne patogeny, wiek, status immunologiczny i stan gospodarza oraz czynniki, takie jak klimat i zarządzanie.Należy wspomnieć, że objawy kliniczne u ludzi wahają się od łagodnej, samoograniczającej się choroby grypopodobnej do zagrażającej życiu infekcji.Jednak większość infekcji u ludzi prawdopodobnie skutkuje minimalnymi objawami klinicznymi lub ich brakiem.
Przenoszenie
Anaplasma phagocytophilum jest przenoszona przez kleszcze ixodid.W Stanach Zjednoczonych głównymi wektorami są Ixodes scapularis i Ixodes pacificus, podczas gdy Ixode ricinus okazał się głównym wektorem egzofilnym w Europie.Anaplasma phagocytophilum jest przenoszona transstadialnie przez te kleszcze-wektory i nie ma dowodów na transmisję transowarialną.Większość dotychczasowych badań, które dotyczyły znaczenia ssaczych żywicieli A. phagocytophilum i jego wektorów kleszczy, koncentrowała się na gryzoniach, ale ten organizm ma szeroki zakres żywicieli ssaków, infekując udomowione koty, psy, owce, krowy i konie.
Diagnoza
Pośredni test immunofluorescencyjny jest głównym testem stosowanym do wykrywania infekcji.Próbki surowicy z fazy ostrej i rekonwalescencji można ocenić pod kątem czterokrotnej zmiany miana przeciwciał przeciwko Anaplasma phagocytophilum.Wtrącenia wewnątrzkomórkowe (morulea) są widoczne w granulocytach na rozmazach krwi barwionych metodą Wrighta lub Gimsy.Do wykrywania DNA Anaplasma phagocytophilum stosuje się metody reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR).
Zapobieganie
Nie jest dostępna szczepionka zapobiegająca zakażeniu Anaplasma phagocytophilum.Zapobieganie polega na unikaniu narażenia na wektory kleszczy (Ixodes scapularis, Ixodes pacificus i Ixode ricinus) od wiosny do jesieni, profilaktyczne stosowanie środków przeciw roztoczobójczych oraz profilaktyczne stosowanie doksycykliny lub tetracykliny podczas odwiedzania kleszczy Ixodes scapularis, Ixodes pacificus i Ixode ricinus. regiony endemiczne.
Informacja
Ehrlichia canis to mały pasożyt w kształcie pałeczki przenoszony przez kleszcza brunatnego Rhipicephalus sanguineus.E. canis jest przyczyną klasycznej erlichiozy u psów.Psy mogą być zarażone kilkoma rodzajami Ehrlichia spp.ale najczęstszą przyczyną erlichiozy u psów jest E. canis.
Obecnie wiadomo, że E. canis rozprzestrzeniła się w całych Stanach Zjednoczonych, Europie, Ameryce Południowej, Azji i basenie Morza Śródziemnego.
Zakażone psy, które nie są leczone, mogą stać się bezobjawowymi nosicielami choroby przez lata i ostatecznie umrzeć z powodu masywnego krwotoku.
Objawy
Zarażenie Ehrlichia canis u psów dzieli się na 3 etapy;
FAZA OSTRA: Jest to na ogół bardzo łagodna faza.Pies będzie apatyczny, pozbawiony jedzenia i może mieć powiększone węzły chłonne.Może również wystąpić gorączka, ale rzadko ta faza zabija psa.Większość sama oczyszcza organizm, ale niektóre przechodzą do następnej fazy.
FAZA PODKLINICZNA: W tej fazie pies wygląda normalnie.Organizm ukrył się w śledzionie i zasadniczo tam się ukrywa.
FAZA PRZEWLEKŁA: W tej fazie pies ponownie choruje.Do 60% psów zakażonych E. canis będzie miało nieprawidłowe krwawienia z powodu zmniejszonej liczby płytek krwi.W wyniku długotrwałej stymulacji immunologicznej może wystąpić głębokie zapalenie oczu zwane „zapaleniem błony naczyniowej oka”.Można również zaobserwować efekty neurologiczne.
Diagnoza i leczenie
Ostateczne rozpoznanie Ehrlichia canis wymaga uwidocznienia moruli w monocytach w badaniu cytologicznym, wykrycia przeciwciał E. canis w surowicy za pomocą testu immunofluorescencji pośredniej (IFA), amplifikacji w reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) i/lub blottingu żelowego (Western immunoblotting).
Podstawą profilaktyki erlichiozy u psów jest zwalczanie kleszczy.Lekiem z wyboru w leczeniu wszystkich postaci erlichiozy jest doksycyklina przez co najmniej miesiąc.W ciągu 24-48 godzin po rozpoczęciu leczenia u psów z fazą ostrą lub łagodną fazą przewlekłą choroby powinna nastąpić znaczna poprawa kliniczna.W tym czasie liczba płytek krwi zaczyna się zwiększać i powinna być prawidłowa w ciągu 14 dni od rozpoczęcia leczenia.
Po zakażeniu możliwe jest ponowne zakażenie;odporność nie utrzymuje się po poprzedniej infekcji.
Zapobieganie
Najlepszą profilaktyką erlichiozy jest trzymanie psów wolnych od kleszczy.Powinno to obejmować codzienne sprawdzanie skóry pod kątem kleszczy i leczenie psów za pomocą kontroli kleszczy.Ponieważ kleszcze przenoszą inne wyniszczające choroby, takie jak borelioza, anaplazmoza i gorączka plamista Gór Skalistych, ważne jest, aby psy były wolne od kleszczy.
Informacja
Leiszmanioza jest poważną i ciężką chorobą pasożytniczą ludzi, psów i kotów.Czynnik wywołujący leiszmaniozę jest pierwotniakiem pasożytniczym i należy do kompleksu Leishmania donovani.Pasożyt ten jest szeroko rozpowszechniony w umiarkowanych i subtropikalnych krajach Europy Południowej, Afryki, Azji, Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej.Leishmania donovani infantum (L. infantum) jest odpowiedzialna za choroby kotów i psów w południowej Europie, Afryce i Azji.Leiszmanioza psów jest ciężką, postępującą chorobą ogólnoustrojową.Nie u wszystkich psów rozwija się kliniczna choroba po zaszczepieniu pasożytami.Rozwój choroby klinicznej zależy od rodzaju odpowiedzi immunologicznej poszczególnych zwierząt
przeciwko pasożytom.
Objawy
w psie
U psów można jednocześnie stwierdzić zarówno objawy trzewne, jak i skórne;w przeciwieństwie do ludzi, nie obserwuje się oddzielnych zespołów skórnych i trzewnych.Objawy kliniczne są zmienne i mogą naśladować inne infekcje.Mogą również wystąpić infekcje bezobjawowe.Typowe objawy trzewne mogą obejmować gorączkę (która może być okresowa), niedokrwistość, powiększenie węzłów chłonnych, splenomegalię, letarg, zmniejszoną tolerancję wysiłku, utratę masy ciała i zmniejszony apetyt.Mniej powszechne objawy trzewne obejmują biegunkę, wymioty, smoliste stolce, zapalenie kłębuszków nerkowych, niewydolność wątroby, krwawienie z nosa, wielomocz-polidypsję, kichanie, kulawiznę (z powodu zapalenia wielostawowego lub zapalenia mięśni), wodobrzusze i przewlekłe zapalenie jelita grubego.
w Felinie
Koty są rzadko zarażone.U większości zarażonych kotów zmiany są ograniczone do skórnych owrzodzeń, zwykle występujących na wargach, nosie, powiekach lub małżowinach usznych.Zmiany i objawy trzewne są rzadkie.
Koło życia
Cykl życiowy kończy się u dwóch żywicieli.Żywiciel kręgowiec i żywiciel bezkręgowy (mucha piaskowa).Samica muchy piaskowej żywi się żywicielem kręgowców ipołyka amastigoty.Biczowane promastigoty rozwijają się u owada.Promastigoty są wstrzykiwane do żywiciela kręgowca podczas karmienia muchy piaskowej.Promastigoty rozwijają się w amastigoty i namnażają się głównie w makrofagach.Namnażanie w makrofagach skóry, błony śluzowej i trzewi powoduje odpowiednio leiszmaniozę skórną, śluzówkową i trzewną
Diagnoza
U psów leiszmaniozę zwykle diagnozuje się na podstawie bezpośredniej obserwacji pasożytów przy użyciu szybkich barwienia metodą Giemsy lub firmowych preparatów, w wymazach z węzłów chłonnych, śledziony lub aspiratów szpiku kostnego, biopsji tkanek lub zeskrobin ze zmian chorobowych.Drobnoustroje można również znaleźć w zmianach ocznych, zwłaszcza w ziarniniakach.Amastigoty to pasożyty okrągłe lub owalne, z okrągłym zasadochłonnym jądrem i małym kinetoplastem przypominającym pręt.Znajdują się w makrofagach lub są uwalniane z pękniętych komórek.Stosowane są również techniki immunohistochemiczne i reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR).
Zapobieganie
Najczęściej stosowanymi lekami są: antymonian megluminy w skojarzeniu z allopurynolem, aminozydyna, a ostatnio amfoterycyna B. Wszystkie te leki wymagają wielokrotnego dawkowania, a to zależy od stanu pacjenta i współpracy właściciela.Sugeruje się kontynuowanie leczenia podtrzymującego allopurynolem, ponieważ nie można zagwarantować, że po przerwaniu leczenia u psów nie nastąpi nawrót choroby.Stosowanie obroży zawierających insektycydy, szampony lub spraye skutecznie chroniące psy przed ukąszeniami much piaskowych musi być stale stosowane u wszystkich leczonych pacjentów.Zwalczanie wektorów jest jednym z najważniejszych aspektów zwalczania choroby.
Mucha piaskowa jest wrażliwa na te same środki owadobójcze, co wektor malarii.
-
Zestaw testów Lifecosm Canine Leptospira IgM Ab do...
-
Lifecosm FCoV Antigen szybki test weterynaryjny...
-
Połączony zestaw szybkiego testu Lifecosm AIV H9 Ag do...
-
Zestaw testowy Lifecosm Feline Parvovirus Ag Veterina...
-
Lifecosm Rapid FMD Type Asia 1 Zestaw testowy Ab dla ...
-
Lifecosm Ptasia choroba zakaźna torby Fabrycj...
