Produkty
Zestaw testowy Lifecosm CHW Ag/Anaplasma Ab/E.canis Ab/LSH Ab
Zestaw testowy CHW Ag/Anaplasma Ab/E.canis Ab/LSH Ab Test Kit Canine Heartworm Ag/Anaplasma Ab /Ehrlichia canis Ab/Leishmania Ab
| Numer katalogu | RC-CF31 |
| Streszczenie | Wykrywanie antygenów Canine Dirofilaria immitis, przeciwciał Anaplasma, E. canis i LSH w ciągu 10 minut |
| Zasada | Jednoetapowy test immunochromatograficzny |
| Cele wykrywania | CHW Ag: antygeny Dirofilaria immitis Anapalsma Ab: przeciwciała przeciwko AnaplasmaE. canis Ab: Przeciwciała E. canis LSH Ab: L. chagasi, L. infantum i L. donovani przeciwciała |
| Próbka | Pełna krew psa, osocze lub surowica |
| Czas czytania | 10 minut |
| Ilość | 1 opakowanie (zestaw) = 10 urządzeń (opakowanie indywidualne) |
| Zawartość | Zestaw testowy, butelka buforowa i jednorazowy zakraplacz |
| Składowanie | Temperatura pokojowa (przy 2 ~ 30 ℃) |
| Wygaśnięcie | 24 miesiące po wyprodukowaniu |
| Ostrożność | Zużyć w ciągu 10 minut po otwarciuUżyj odpowiedniej ilości próbki (0,01 ml zakraplacza) Jeśli są przechowywane w niskich temperaturach, zużyć po 15–30 minutach w temperaturze pokojowej Wynik testu należy uznać za nieważny po 10 minutach |
Informacja
Dorosłe nicienie sercowe dorastają do kilku cali długości i zamieszkują tętnice płucne, gdzie mogą uzyskać wystarczającą ilość składników odżywczych.Nicienie sercowe znajdujące się w tętnicach wywołują stan zapalny i tworzą krwiak.Serce powinno zatem pompować częściej niż wcześniej, ponieważ wzrasta liczba nicieni sercowych, blokując tętnice.
Kiedy infekcja nasila się (na 18-kilogramowym psie występuje ponad 25 nicieni sercowych), robaki sercowe przemieszczają się do prawego przedsionka, blokując przepływ krwi.
Gdy liczba nicieni sercowych osiągnie ponad 50, mogą zająć
przedsionki i komory.
Po zakażeniu ponad 100 robakami sercowymi w prawej części serca pies traci funkcję serca i ostatecznie umiera.To śmiertelne
zjawisko to nazywa się „syndromem Cavala”.
W przeciwieństwie do innych pasożytów, nicienie sercowe składają się z małych owadów zwanych mikrofilarami.Mikrofilaria u komara przenosi się na psa, gdy komar wysysa jego krew.Nicienie sercowe, które mogą przetrwać w żywicielu przez 2 lata, umierają, jeśli w tym okresie nie przeniosą się do innego żywiciela.Pasożyty żyjące u ciężarnego psa mogą zainfekować jego zarodek.
Wczesne badanie robaków sercowych jest bardzo ważne w ich eliminacji.Nicienie sercowe przechodzą przez kilka etapów, takich jak L1, L2, L3, w tym etap przenoszenia przez komara, aby stać się dorosłymi robakami sercowymi.
Heartworms u komarów
Mikrofilaria u komarów rozwija się w pasożyty L2 i L3, które są w stanie zakażać psy w ciągu kilku tygodni.Wzrost zależy od pogody.Korzystna temperatura dla pasożyta to ponad 13,9℃.
Kiedy zarażony komar ugryzie psa, mikrofilaria L3 wnika w jego skórę.W skórze mikrofilaria rośnie do L4 przez 1-2 tygodnie.Po 3 miesiącach przebywania w skórze L4 przekształca się w L5, który przedostaje się do krwi.
L5 w postaci dorosłego nicienia sercowego przedostaje się do serca i tętnic płucnych, gdzie 5–7 miesięcy później nicień sercowy składa owady.
Diagnoza
Podczas diagnozowania psa należy wziąć pod uwagę historię choroby i dane kliniczne chorego psa, a także różne metody diagnostyczne.Na przykład wymagane jest prześwietlenie, USG, badanie krwi, wykrycie mikrofilarii, a w najgorszym przypadku sekcja zwłok.
Badanie surowicy;
Wykrywanie przeciwciał lub antygenów we krwi
Badanie antygenu;
Koncentruje się na wykrywaniu specyficznych antygenów dorosłych samic nicieni sercowych.Badanie przeprowadzane jest w szpitalu i jego skuteczność jest wysoka.Dostępne na rynku zestawy testowe służą do wykrywania dorosłych nicieni sercowych w wieku 7–8 miesięcy, w związku z czym trudno jest wykryć nicienie sercowe młodsze niż 5 miesięcy.
Leczenie
W większości przypadków infekcja nicieni sercowych jest skutecznie wyleczona.Aby wyeliminować wszystkie robaki sercowe, najlepszym sposobem jest stosowanie leków.Wczesne wykrycie nicieni sercowych zwiększa skuteczność leczenia.Jednak w późnym stadium infekcji mogą wystąpić powikłania, które utrudniają leczenie.
Informacja
Bakteria Anaplasma phagocytophilum (dawniej Ehrilichia phagocytophila) może powodować zakażenie u kilku gatunków zwierząt, w tym człowieka.Choroba przeżuwaczy domowych nazywana jest także gorączką kleszczową (TBF) i jest znana od co najmniej 200 lat.Bakterie z rodziny Anaplasmataceae to organizmy Gram-ujemne, nieruchome, o kształcie kokosowym lub elipsoidalnym, o średnicy od 0,2 do 2,0 um.Są to tlenowce obligatoryjne, pozbawione szlaku glikolitycznego i wszystkie są obowiązkowymi pasożytami wewnątrzkomórkowymi.Wszystkie gatunki z rodzaju Anaplasma zamieszkują wyściełane błoną wakuole w niedojrzałych lub dojrzałych komórkach krwiotwórczych ssaczego żywiciela.Fagocytophilum infekuje neutrofile, a termin granulocytotropowy odnosi się do zakażonych neutrofili.W eozynofilach znaleziono rzadkie organizmy.
Anaplasma fagocytophilum
Objawy
Typowe objawy kliniczneanaplazmoza u psów obejmuje wysoką gorączkę, letarg, depresję i zapalenie wielostawowe.Można również zaobserwować objawy neurologiczne (ataksja, drgawki i ból szyi).Zakażenie Anaplasma phagocytophilum rzadko kończy się śmiercią, chyba że jest powikłane innymi infekcjami.U jagniąt obserwowano straty bezpośrednie, warunki wyniszczające i straty produkcyjne.Odnotowano poronienia i zaburzenia spermatogenezy u owiec i bydła.Na ciężkość zakażenia wpływa kilka czynników, takich jak zaangażowane warianty Anaplasma phagocytophilum, inne patogeny, wiek, stan odporności i stan żywiciela, a także czynniki takie jak klimat i zarządzanie.Należy wspomnieć, że objawy kliniczne u ludzi obejmują zarówno łagodną, samoograniczającą się chorobę grypopodobną, jak i infekcję zagrażającą życiu.Jednakże większość infekcji u ludzi prawdopodobnie skutkuje minimalnymi objawami klinicznymi lub ich brakiem.
Przenoszenie
Anaplasma phagocytophilum jest przenoszona przez kleszcze ixodid.W Stanach Zjednoczonych głównymi wektorami są Ixodes scapularis i Ixodes pacificus, natomiast stwierdzono, że Ixode ricinus jest głównym wektorem egzofilnym w Europie.Anaplasma phagocytophilum jest przenoszona przez te kleszcze-wektory i nie ma dowodów na przenoszenie przez jajniki.Większość dotychczasowych badań oceniających znaczenie ssaków-żywicieli A. phagocytophilum i jego kleszczy, wektorów, skupiała się na gryzoniach, ale organizm ten ma szeroki zakres żywicieli ssaków, zakażając udomowione koty, psy, owce, krowy i konie.
Diagnoza
Podstawowym testem stosowanym w celu wykrycia infekcji jest pośredni test immunofluorescencyjny.Próbki surowicy w fazie ostrej i rekonwalescencji można ocenić pod kątem czterokrotnej zmiany w mianie przeciwciał przeciwko Anaplasma phagocytophilum.Wtrącenia wewnątrzkomórkowe (morulea) są uwidocznione w granulocytach w rozmazach krwi barwionych Wrightem lub Gimsą.Do wykrywania DNA Anaplasma phagocytophilum stosuje się metody reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR).
Zapobieganie
Nie jest dostępna szczepionka zapobiegająca zakażeniu Anaplasma phagocytophilum.Zapobieganie polega na unikaniu narażenia na wektory kleszczy (Ixodes scapularis, Ixodes pacificus i Ixode ricinus) od wiosny do jesieni, profilaktycznym stosowaniu środków przeciwroztoczobójczych oraz profilaktycznym stosowaniu doksycykliny lub tetracykliny podczas wizyt u kleszczy Ixodes scapularis, Ixodes pacificus i Ixode ricinus. regiony endemiczne.
Informacja
Ehrlichia canis to mały pasożyt w kształcie pręcika przenoszony przez brunatnego kleszcza psiego, Rhipicephalus sanguineus.E. canis jest przyczyną klasycznej erlichiozy u psów.Psy mogą zostać zakażone kilkoma gatunkami Ehrlichia.ale najczęstszą przyczyną erlichiozy psów jest E. canis.
Obecnie wiadomo, że E. canis rozprzestrzenił się w całych Stanach Zjednoczonych, Europie, Ameryce Południowej, Azji i basenie Morza Śródziemnego.
Zainfekowane psy, które nie są leczone, mogą przez lata stać się bezobjawowymi nosicielami choroby i ostatecznie umrzeć z powodu masywnego krwotoku.
Objawy
Zakażenie Ehrlichia canis u psów dzieli się na 3 etapy;
FAZA OSTRA: Jest to na ogół bardzo łagodna faza.Pies będzie apatyczny, pozbawiony jedzenia i może mieć powiększone węzły chłonne.Może również wystąpić gorączka, ale rzadko ta faza zabija psa.Większość sama oczyszcza organizm, ale niektóre przechodzą do następnej fazy.
FAZA SUBKLINICZNA: W tej fazie pies wygląda normalnie.Organizm zamaskował się w śledzionie i zasadniczo się tam ukrywa.
FAZA PRZEWLEKŁA: W tej fazie pies ponownie choruje.Do 60% psów zakażonych E. canis będzie miało nieprawidłowe krwawienia spowodowane zmniejszoną liczbą płytek krwi.W wyniku długotrwałej stymulacji immunologicznej może wystąpić głęboki stan zapalny oczu zwany „zapaleniem błony naczyniowej oka”.Mogą również wystąpić skutki neurologiczne.
Diagnoza i leczenie
Ostateczna diagnoza Ehrlichia canis wymaga wizualizacji moruli w monocytach w badaniu cytologicznym, wykrycia przeciwciał E. canis w surowicy za pomocą pośredniego testu immunofluorescencyjnego na przeciwciała (IFA), amplifikacji w reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) i/lub blotu żelowego (immunoblotting Westerna).
Podstawą zapobiegania erlichiozie psów jest zwalczanie kleszczy.Lekiem z wyboru w leczeniu wszystkich postaci erlichiozy jest doksycyklina stosowana przez co najmniej miesiąc.Powinna nastąpić zdecydowana poprawa kliniczna w ciągu 24-48 godzin po rozpoczęciu leczenia u psów z chorobą w ostrej fazie lub łagodną fazą przewlekłą.W tym czasie liczba płytek krwi zaczyna wzrastać i powinna powrócić do normy w ciągu 14 dni od rozpoczęcia leczenia.
Po zakażeniu istnieje możliwość ponownego zakażenia;odporność nie utrzymuje się po przebytej infekcji.
Zapobieganie
Najlepszym sposobem zapobiegania erlichiozie jest zapobieganie kleszczom u psów.Powinno to obejmować codzienne sprawdzanie skóry pod kątem kleszczy i leczenie psów środkami przeciw kleszczom.Ponieważ kleszcze przenoszą inne wyniszczające choroby, takie jak borelioza, anaplazmoza i gorączka plamista Gór Skalistych, ważne jest, aby psy były wolne od kleszczy.
Informacja
Leiszmanioza jest poważną i ciężką chorobą pasożytniczą ludzi, psów i kotów.Czynnikiem wywołującym leiszmaniozę jest pierwotniak pasożytniczy należący do kompleksu Leishmania donovani.Pasożyt ten jest szeroko rozpowszechniony w umiarkowanych i subtropikalnych krajach Europy Południowej, Afryki, Azji, Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej.Leishmania donovani infantum (L. infantum) jest odpowiedzialna za choroby kotów i psów w Europie Południowej, Afryce i Azji.Leiszmanioza psów jest ciężką, postępującą chorobą ogólnoustrojową.Nie u wszystkich psów po zaszczepieniu pasożytami rozwija się choroba kliniczna.Rozwój choroby klinicznej zależy od rodzaju odpowiedzi immunologicznej poszczególnych zwierząt
przeciwko pasożytom.
Objawy
W Canine'u
U psów mogą występować jednocześnie objawy trzewne i skórne;w przeciwieństwie do ludzi nie obserwuje się oddzielnych zespołów skórnych i trzewnych.Objawy kliniczne są zmienne i mogą imitować inne infekcje.Mogą również wystąpić zakażenia bezobjawowe.Typowe objawy trzewne mogą obejmować gorączkę (która może występować sporadycznie), anemię, powiększenie węzłów chłonnych, powiększenie śledziony, letarg, zmniejszoną tolerancję wysiłku, utratę masy ciała i zmniejszony apetyt.Mniej powszechne objawy trzewne obejmują biegunkę, wymioty, smoliste stolce, kłębuszkowe zapalenie nerek, niewydolność wątroby, krwawienie z nosa, wielomocz-polidypsję, kichanie, kulawizny (z powodu zapalenia wielostawowego lub zapalenia mięśni), wodobrzusze i przewlekłe zapalenie jelita grubego.
W Felinie
Koty zakażają się rzadko.U większości zakażonych kotów zmiany ograniczają się do strupowatych owrzodzeń skórnych, zwykle występujących na wargach, nosie, powiekach lub małżowinach usznych.Zmiany i objawy trzewne są rzadkie.
Koło życia
Cykl życiowy kończy się u dwóch żywicieli.Żywiciel kręgowy i żywiciel bezkręgowy (muszka piaskowa).Samica muchy piaskowej żywi się żywicielem kręgowcem izjada amastigoty.U owada rozwijają się wiciowane promastigoty.Promastigoty są wstrzykiwane żywicielowi kręgowemu podczas żerowania muchy piaskowej.Promastigoty rozwijają się w amastigoty i rozmnażają się głównie w makrofagach.Namnażanie się w makrofagach skóry, błony śluzowej i wnętrzności powoduje odpowiednio leiszmaniozę skórną, śluzówkową i trzewną
Diagnoza
U psów leiszmaniozę diagnozuje się zwykle na podstawie bezpośredniej obserwacji pasożytów przy użyciu barwnika Giemsa lub zastrzeżonego szybkiego barwienia, w rozmazach węzłów chłonnych, śledziony lub aspiratów szpiku kostnego, biopsjach tkanek lub zeskrobinach skóry ze zmian chorobowych.Drobnoustroje można również znaleźć w zmianach ocznych, szczególnie w ziarniniakach.Amastigoty są pasożytami okrągłymi lub owalnymi, z okrągłym zasadochłonnym jądrem i małym kinetoplastem przypominającym pręcik.Występują w makrofagach lub są uwolnione z pękniętych komórek.Stosuje się również techniki immunohistochemiczne i reakcję łańcuchową polimerazy (PCR).
Zapobieganie
Najczęściej stosowane leki to: Antymonian Megluminy w połączeniu z Allopurinolem, Aminozydyna, a ostatnio Amfoterycyna B. Wszystkie te leki wymagają schematu wielokrotnych dawek, który będzie zależał od stanu pacjenta i współpracy właściciela.Sugeruje się, że w leczeniu podtrzymującym należy kontynuować allopurinol, ponieważ nie można zagwarantować, że po przerwaniu leczenia u psów nie wystąpi nawrót choroby.Wszyscy pacjenci poddawani leczeniu muszą stale nosić obroże zawierające środki owadobójcze, szampony lub spraye skuteczne w celu ochrony psów przed ukąszeniami much piaskowych.Zwalczanie wektorów jest jednym z najważniejszych aspektów zwalczania chorób.
Mucha piaskowa jest podatna na te same środki owadobójcze, co wektor malarii.
-
Wirus zakaźnej choroby torby Fabrycjusza Ab Elis...
-
Detekcja podłoża Cotiform Group Enzvme...
-
Zestaw testowy Lifecosm Feline Parvovirus Ag
-
Zestaw testowy na wirusa wścieklizny Lifecosm
-
Zestaw szybkiego testu Lifecosm Canine Parvo Virus Ag
-
Zestaw do szybkiego badania brucelozy firmy Lifecosm dla weterynarzy...