Zestaw szybkiego testu Ab do diagnostyki weterynaryjnej na zakaźną chorobę torebek ptasich firmy Lifecosm

Choroba może pojawić się nagle, a zachorowalność zwykle sięga 100%.W ostrej postaci ptaki są wyczerpane, osłabione i odwodnione.Wywołują wodnistą biegunkę i mogą mieć spuchnięty, zabrudzony odchodami otwór wentylacyjny.Większość stada leży i ma potargane pióra.Wskaźniki śmiertelności różnią się w zależności od zjadliwości danego szczepu, dawki prowokacyjnej, wcześniejszej odporności, obecności współistniejącej choroby, a także zdolności stada do wywołania skutecznej odpowiedzi immunologicznej.Immunosupresja u bardzo młodych kurcząt, w wieku poniżej trzech tygodni, jest prawdopodobnie najważniejszym wynikiem i może nie być wykrywalna klinicznie (subkliniczna).Ponadto infekcja mniej zjadliwymi szczepami może nie wykazywać jawnych objawów klinicznych, ale ptaki, u których przed szóstym tygodniem życia występuje zanik kaletki z pęcherzykami zwłóknieniowymi lub torbielowatymi oraz limfocytopenia, mogą być podatne na infekcję oportunistyczną i mogą umrzeć z powodu infekcji wywołanej przez czynniki, które nie zwykle powodują choroby u ptaków z prawidłową odpornością.
Kurczęta zarażone tą chorobą zazwyczaj mają następujące objawy: dziobanie innych kurczaków, wysoka gorączka, potargane pióra, drżenie i powolny chód, leżące razem w skupiskach z głowami opuszczonymi do ziemi, biegunka, żółty i pienisty stolec, trudności w wydalaniu , ograniczenie jedzenia lub anoreksja.
Śmiertelność wynosi około 20%, a śmierć następuje w ciągu 3–4 dni.Powrót do zdrowia ocalałych trwa około 7–8 dni.
Obecność przeciwciał matczynych (przeciwciał przekazanych pisklęciu od matki) zmienia postęp choroby.Szczególnie niebezpieczne i charakteryzujące się wysoką śmiertelnością szczepy wirusa po raz pierwszy wykryto w Europie;szczepy te nie zostały wykryte w Australii.[5]