Zestaw Lifecosm Avian lnfectious Bursal Disease Ab Rapid Test do diagnostyki weterynaryjnej

Choroba może pojawić się nagle, a zachorowalność zwykle osiąga 100%. W ostrej postaci ptaki są wyczerpane, osłabione i odwodnione. Wywołują wodnistą biegunkę i mogą mieć opuchnięty odchody poplamione kałem. Większość stada leży i ma potargane pióra. Wskaźniki śmiertelności różnią się w zależności od zjadliwości szczepu, dawki prowokacyjnej, wcześniejszej odporności, obecności współistniejącej choroby, a także zdolności stada do wytworzenia skutecznej odpowiedzi immunologicznej. Immunosupresja bardzo młodych kurcząt, w wieku poniżej trzech tygodni, jest prawdopodobnie najważniejszym wynikiem i może nie być wykrywalna klinicznie (subkliniczna). Ponadto zakażenie mniej zjadliwymi szczepami może nie wykazywać jawnych objawów klinicznych, ale ptaki, u których występuje zanik kaletki z włóknistymi lub torbielowatymi pęcherzykami i limfocytopenia przed ukończeniem szóstego tygodnia życia, mogą być podatne na zakażenie oportunistyczne i mogą umrzeć z powodu zakażenia czynnikami, które zwykle nie powodują choroby u ptaków z prawidłową odpornością.
U kur zarażonych tą chorobą występują zazwyczaj następujące objawy: dziobanie innych kur, wysoka gorączka, nastroszone pióra, drżenie i powolny chód, kury leżą w grupach z głowami opuszczonymi ku ziemi, biegunka, żółty i pienisty stolec, trudności z wydalaniem, zmniejszone łaknienie lub anoreksja.
Współczynnik śmiertelności wynosi około 20%, a śmierć następuje w ciągu 3–4 dni. Powrót do zdrowia u osób, które przeżyły, trwa około 7–8 dni.
Obecność przeciwciał matczynych (przeciwciał przekazanych pisklęciu przez matkę) zmienia przebieg choroby. Szczególnie niebezpieczne szczepy wirusa o wysokiej śmiertelności zostały po raz pierwszy wykryte w Europie; szczepów tych nie wykryto w Australii.[5]