Zestaw testowy Anaplasma Phagocytophilum Ab | |
Numer katalogowy | RC-CF26 |
Streszczenie | Wykrywanie swoistych przeciwciał Anaplasmaw ciągu 10 minut |
Zasada | Jednoetapowy test immunochromatograficzny |
Cele wykrywania | Przeciwciała Anaplasma |
Próbka | Pełna krew, surowica lub osocze psa |
Czas czytania | 5~ 10 minut |
Wrażliwość | 100,0% w porównaniu z IFA |
Specyficzność | 100,0% w porównaniu z IFA |
Granica wykrywalności | Miano IFA 1/16 |
Ilość | 1 pudełko (zestaw) = 10 urządzeń (Opakowanie indywidualne) |
Zawartość | Zestaw testowy, butelka z buforem i jednorazowe kroplomierze |
Ostrożność | Zużyć w ciągu 10 minut po otwarciu.Użyj odpowiedniej ilości próbki (0,01 ml kroplomierza) Jeśli były przechowywane w chłodnym miejscu, należy je zużyć po 15–30 minutach w temperaturze pokojowej. Po 10 minutach wyniki testu należy uznać za nieważne |
Bakteria Anaplasma phagocytophilum (dawniej Ehrilichia phagocytophila) może powodować zakażenia u kilku gatunków zwierząt, w tym u ludzi. Choroba u przeżuwaczy domowych nazywana jest również gorączką przenoszoną przez kleszcze (TBF) i jest znana od co najmniej 200 lat. Bakterie z rodziny Anaplasmataceae to gram-ujemne, nieruchome, ziarniakowate do elipsoidalnych organizmy, o średnicy od 0,2 do 2,0 um. Są obligatoryjnymi tlenowcami, pozbawionymi szlaku glikolizy i wszystkie są obligatoryjnymi pasożytami wewnątrzkomórkowymi. Wszystkie gatunki z rodzaju Anaplasma zamieszkują wyścielone błoną wakuole w niedojrzałych lub dojrzałych komórkach hematopoetycznych gospodarza ssaka. Fagocytophilum infekuje neutrofile, a termin granulocytotropowy odnosi się do zakażonych neutrofili. Rzadko organizmy, zostały znalezione w eozynofilach.
Anaplasma phagocytophilum
Do typowych objawów klinicznych anaplazmozy u psów należą wysoka gorączka, letarg, depresja i zapalenie wielostawowe. Można również zaobserwować objawy neurologiczne (ataksja, drgawki i ból szyi). Zakażenie Anaplasma phagocytophilum rzadko kończy się śmiercią, chyba że jest powikłane innymi zakażeniami. Bezpośrednie straty, stany wyniszczające i straty produkcyjne obserwowano u jagniąt. Odnotowano poronienia i zaburzenia spermatogenezy u owiec i bydła. Na ciężkość zakażenia wpływa kilka czynników, takich jak zaangażowane warianty Anaplasma phagocytophilum, inne patogeny, wiek, stan odporności i kondycja żywiciela oraz czynniki takie jak klimat i zarządzanie. Należy wspomnieć, że objawy kliniczne u ludzi wahają się od łagodnej, samoograniczonej choroby grypopodobnej do zakażenia zagrażającego życiu. Jednak większość zakażeń u ludzi prawdopodobnie powoduje minimalne lub żadne objawy kliniczne.
Anaplasma phagocytophilum jest przenoszona przez kleszcze ixodidowe. W Stanach Zjednoczonych głównymi wektorami są Ixodes scapularis i Ixodes pacificus, podczas gdy Ixode ricinus okazał się być głównym wektorem egzofilnym w Europie. Anaplasma phagocytophilum jest przenoszona transstadialnie przez te kleszcze-wektory i nie ma dowodów na transmisję transowarialną. Większość dotychczasowych badań, które badały znaczenie ssaczych żywicieli A. phagocytophilum i jego kleszczy-wektorów, koncentrowała się na gryzoniach, ale ten organizm ma szeroki zakres żywicieli ssaczych, zakażając udomowione koty, psy, owce, krowy i konie.
Pośredni test immunofluorescencyjny jest głównym testem stosowanym do wykrywania infekcji. Próbki surowicy w fazie ostrej i rekonwalescencji można ocenić pod kątem czterokrotnej zmiany miana przeciwciał przeciwko Anaplasma phagocytophilum. Wewnątrzkomórkowe inkluzje (morulea) są widoczne w granulocytach na rozmazach krwi barwionych metodą Wrighta lub Gimsy. Metody reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) są stosowane do wykrywania DNA Anaplasma phagocytophilum.
Nie ma szczepionki zapobiegającej zakażeniu Anaplasma phagocytophilum. Zapobieganie polega na unikaniu narażenia na kleszcze przenoszące chorobę (Ixodes scapularis, Ixodes pacificus i Ixode ricinus) od wiosny do jesieni, profilaktycznym stosowaniu środków przeciwkarycydowych i profilaktycznym stosowaniu doksycykliny lub tetracykliny podczas odwiedzania regionów endemicznych dla kleszczy Ixodes scapularis, Ixodes pacificus i Ixode ricinus.